MALLUM, Mallus, Publicus conventus, in quo majores causæ disceptabantur, judiciaque majoris momenti exercebantur a Comitibus, Missis dominicis, aliisque Judicibus. Papias : "Malum, "(leg. Mallum)" generale placitum dicebatur, quando totus conveniebat populus ter in anno." Guichardus a Malal Hebræo, id est, dicere, loqui, etymon arcessit : alii probabilius a voce Germanica Mael, quæ congregationem, vel convivium, sonat, ut Guillimannus lib. 2. de Reb. Helvet. cap. 9. aut Mael Saxonico, Jus, Lex, Judicium ; atque inde complurium in Belgio locorum ac vicorum nominibus adjici Mall observat Wendelinus, quod in iis olim Malli habiti sint. Danis etiam Male et Maal, causam, rem, actionem significat, ut observat Resenius ad Jus aulicum Canuti II. Regis Daniæ pag. 595. Islandis pariter Mael loquelam sonare idem scribit pag. 702. [...] Iis originationibus addam et Schilteri in Thes. Antiquit. Teuton. hac de re opinionem, a qua minime abludit doctissimus Eccardus ad Leg. Salicam tit. 1. cap. 1. Mallum nempe a Germanico Mahl quod signum sonat derivari ; hinc eadem voce, inquit, utitur Otfridus ubi de Crucis vel Zodiaci signis loquitur : Mallum autem dictum locus in quo [] exercebantur judicia publica, quod signo aliquo, puta gladio, aut alio quovis, insigniretur. Non satis apte, ut opinor, cum vox Mallus usurpata sit iis conventibus significandis, ea etiam ætate, qua in aperto campo habebantur ; nisi Mallum dictum putes, quia loco notato et designato teneri solebant. Vide Grimm. Antiq. Jur. Germ. pag. 746. Graff. Thesaur. Ling. Fr. tom. 2. col. 650. Savin. Hist. Jur. Rom. med. temp. tom. 1. cap. 5. § 123. Haltaus. Glossar. German. voce Mal et derivat. col. 1299. sqq.

• mallum/-us (Lex Salica und merowingische Kapitularien; Lex Alamannorum; Lex Ribuaria)