SUNNIS, in vett. Glossis, Impeditio, impedimentum. Sumitur porro hæc vox pro Excusatione, quam affert quispiam, quo minus juri stare possit. Lex Salica tit. 1. § 1: Si quis ad mallum legibus dominicis mannitus fuerit, si eum Sunnis non detinuerit, 600. denariis, qui faciunt solidos 15. culpabilis judicetur. Adde § seq. tit. 49. tit. 51. § 2. tit. 52. § 4. Legem Ripuar. tit. 32. § 1. et Capit. Caroli M. lib. 3. cap. 45. ubi eadem occurrit formula. Placitum Childeberti et Chlotarii § 5: Si placitum Sunnis non detricaverit. Vetus placitum in Vita Aldrici Episc. Cenoman. pag. 110: Ne infirmitas aut legitima Somnis eum detinuerit, etc.

Ita perperam Somnis habetur in Lege Longob. lib. 2. tit. 43. § 1. et Sumnis lib. 3. tit. 13. § 3. Carol. M. 27. Guido 4. nisi spectetur vox Germanica Saumnus, cunctatio, mora. Wendelinus vero vocem Sunnis a Teutonico Sun, vel Son deducit, i. separatus, segregatus, quia, qui sunnim proponunt, ut plurimum abesse a judicio propter negotia coguntur. Salmasius ad Spartianum pag. 20. a Sontico morbo, etymon arcessit, quem non pro caduco duntaxat, sed pro quavis etiam graviori ægritudine in duodecim Tabulis accipi observat, ita ut sunnia, vel sonnia dicta sit quasi sontia. Sed aliud nos etymon attigimus in Soniare. Vide Graff. Thesaur. Ling. Franc. tom. 6. col. 241. Grimm. Antiq. Jur. German. pag. 847. sqq.

• sunnis (Lex Salica und merowingische Kapitularien; Lex Ribuaria)