TANGANARE, Interpellare, Sommer quelqu'un en justice. Pactus Legis Salicæ tit. 60. § 1: Si qui Rachemburgii legem voluerint dicere in Mallebergo residentes, […] Si illi tunc noluerit dicere, tunc iterum qui caussam requirit, dicit: Vos Tangano, ut mihi et isto legem dicatis. Lex Salica hoc loco habet: Ego vos Tangano, usque dum vos inter me et contra causatorem meum legem judicetis. Nempe hæc interpellatio judices spectat. Ita in Lege Ripuar. tit. 55. Rachimburgios causator interpellat: Ego vos Tangano, ut mihi legem dicatis. Ibid. tit. 58. § 59: Hoc etiam constituimus, ut hominem regium Romanum vel tabularium interpellatum in judicio non Tangaret, etc.

Tanganum, Ipsa interpellatio judiciaria. Lex Ripuar. tit. 30. qui de interpellatione et incendio servorum inscribitur § 1: Dominus ejus in judicio pro eo (servo) interrogatus respondeat, et sine Tangano loquatur, et dicat, etc. […]

Cujus vocis originem a Tagghen, Teutonico, disceptare, litigare, vitilitigare, altercari, arcessit Wendelinus: ita ut absque Tangano loqui, respondere, sit plane, nude, cum nulla altercatione, vel interpellatione: Eccardus vero ex eo quod Saxones vocem Tange, Germanis Zange, pro Forcipe vel tenaculo usurpent, conjicit olim fuisse verbum Tangen, pro Tenere, detinere ; hincque Latinum Tanganare esse Tenere, retinere, Gall. Arrêter ; et substantivum Tanganum esse Detentio, captio, captura. Vide Grimm. Antiq. Jur. Germ. pag. 5. et 843. Graff. Thesaur. Ling. Franc. tom. 5. col. 433. et 680.

• tanganare (Lex Salica und merowingische Kapitularien; Lex Ribuaria)
• tanganôn (Lex Ribuaria)