lán n. 'lehen, geliehenes landstück' (< urn. *lāhna < *laihna), nisl. fär. ἰán, nnorw. dä. laan, nschw. lån. - > me. lān, ne. loan (Björkmann 108 und 249); > finn. lai(h)na (Karsten FGL 8); liv. lain (Thomsen 2, 190). - ae. læn; afr. lên , mnd. lēn, mnl. leen, ahd. lēhan. vgl. ljá 2 und lén [...]

• lêhan