SCURIA, Idem quod Scura, Stabulum equorum, unde vocem Escurie hausimus. Lex Salica tit. 18. § 3: Si quis sudem cum porcis, Scuriam cum animalibus, vel fenile incendit, etc. Ubi Wendelinus scuriam ait hoc loco sumi generatim pro horreo amplo condendis frugum manipulis, intra quod per hiemem grana flagellis extunduntur, intra quod boum stabula erant, quod etiam in Texandria usurpari passim constat ; unde Teutones Schuere eadem notione dicunt, ut Schuer, et Schuerenære, pro area, in qua excutiuntur manipuli: proprie Scuria, ut observat Eccardus in notis ad Pactum Leg. Salicæ pag. 44. est locus tectus. Schur enim Saxonibus adhuc audit quivis locus, ubi aliquid ab injuria aeris defendi et tegi potest. Lex Alamannor. tit. 81. § 2: Si enim domum infra curtem incenderit, aut Scuriam, aut graneam, vel cellaria, etc. § 5. Scuriam vel graneam servi si incenderit, etc. Adde tit. 97. § 4. Lex Bajwar. tit. 2. cap. 4. § 5: Quando aliqui defendere volunt casas vel Scurias, ubi fœnum vel granum inveniunt.

• scuria (Lex Baiuvariorum; Lex Salica und merowingische Kapitularien; Lex Alamannorum)